tekst

Eva en de slang door Alex Cecchetti

Occupie Paradit

Iedere dag was dezelfde. Adam en Eva wandelden zonder doel door het Hof van Eden. Onveranderlijk als de tuin was, hadden ze geen herinneringen. Onsterfelijk als ze waren, hadden ze geen gebeden voor de doden. Zonder kinderen vierden ze geen geboortes – zelfs niet die van de zon of de maan. Ze hadden geen vijanden en geen vrienden. Ze kenden geen pijn of nostalgie. Ze hadden geen gedichten of gezangen over het verleden, geen hoop voor de toekomst. Omdat ze geen ziekte of honger kenden, noch koude winters of warme zomers, hoefden Adam en Eva niet voor elkaar te zorgen of dicht bij elkaar te kruipen om warm te blijven.

Tot de dag dat de slang kwam. “Hoe ben jij in deze tuin gekomen?” vroeg Eva. “Zoals alle dingen die kruipen,” antwoordde de slang, “Hoe meer je beweegt als water, hoe vrijer je bent. Zoals stoom, dat is water dat niet valt maar vliegt.”

“Waar kom je vandaan?” vroeg Eva, want zelf kende ze alleen het Paradijs. “Ik kom uit wonderen die nog niet bestaan,” sprak de slang en hij vertelde Eva over de seizoenen. Over de lente en de zomer, natuurlijk, over regendansen in droge seizoenen en ook over de rode herfst met het afsterven van de bladeren. Maar bovenal sprak de slang over de witte winter met sneeuw, koude, kille wind en het plezier van de open haard. Hij vertelde Eva over het plezier van kennis uit boeken, maar zei ook dat je de machtigste kennis leert uit fouten. “God maakt geen fouten,” zei Eva. “Daarom kan Hij ook niet meer leren,” antwoordde de slang. En hij sprak over de gebeden om vergeving, over de bescheidenheid van de maagden en over de brandende hartstocht bij een kus waarbij de ziel naar de lippen stijgt.

Eva luisterde en droomde over een onbekende wereld, waar de duisternis van de nacht oneindig veel mysteries herbergt en de dageraad alles duidelijk maakt. En over de gezangen van revoluties die ze zich nauwelijks kon voorstellen. “In die wereld van wonderen zal je liefde vrucht dragen,” zei de slang, “je zal je leven geven voor een zaadje. En elke dag zal nieuw en kostbaar zijn als een appel aan deze boom.” “Maar waar is deze wereld?” vroeg Eva. “In een kans,” zei de slang, maar Eva verstond ‘keuze’ en ze beet in de appel.

11.02.2020

kunstenaar

Alex Cecchetti