tekst

The Shadow Artist

Episode 1: The Unreliable Protagonist

Episode 1: The Unreliable Protagonist volgt de artistieke praktijken van zes kunstenaars (Pedro Barateiro, Ghislaine Leung, Daniela Ortiz, Imogen Stidworthy, Jozef Wouters en Andros Zins-Browne).

Deze kunstenaars verschijnen en verdwijnen als ‘onbetrouwbare protagonisten’ doorheen een tweejarige samenwerking.

Binnen deze eerste episode neemt Edgar Schmitz de rol aan van Schaduwkunstenaar. Netwerk Aalst definieert zijn opdracht als het inspelen op de momenten waarop we institutionele gewoontes zich vestigen, en het ons attent maken op de woordenschat die we gebruiken.

Als dusdanig vormt de Schaduwkunstenaar de kritische ruggengraat van de instelling – hij maakt ons bewust van de politieke en maatschappelijke implicaties van wat we doen en hoe we spreken.

Concreet interfereert Edgar Schmitz in Netwerk Aalst door redacteur te zijn van teksten en van contracten die we met kunstenaars aangaan. De infrastructuur en modus operandi van Netwerk Aalst vormen het materiaal van de conceptuele praktijk van Edgar Schmitz.

Aan het einde van de eerste episode verschijnen werken van Edgar Schmitz in en rond Netwerk Aalst.

demolition decor, 2018/19

zelfklevende breukvaste veiligheidsfolie voor glasverwijdering, gesloten polyethyleen pallet, totale afmetingen variabel, met dank aan Netwerk Aalst

Dit werk moet worden aangebracht op een oppervlak in afwachting van de toekomstige sloop, of in de plaats daarvan. De folie moet horizontaal van binnen en buiten worden aangebracht en gecentreerd op 120 cm van de grond.

De folie moet worden aangebracht zodra de sloop is begonnen, of iets eerder. De versie van Netwerk Aalst levert voldoende folie om het hele gebouw éen keer te omwikkelen, zowel vanbinnen als vanbuiten.

greenville plug, 2015/19

c-print, afmetingen tbc, ingelijst, editie van 1 + 2 AP’s, met dank aan Netwerk Aalst

De Greenville plug dook in 2015 op aan een Hyatt-hotel in South Carolina, en wordt begrensd door astroturf, bloemblaadjes en houtsnippers.

sao jose dos campos, 2018/19

Set van zes anaglyph beelden, afmetingen en materialen variabel, onbeperkte oplage, met dank aan Netwerk Aalst.

sao jose dos campos is een hommage aan een groep van zeventien mensen die maanden aan een stuk hebben gegraven net buiten Sao Paolo; het werk geeft zes anaglyph-beelden uit van hun werk voor circulatie in en rond de gastsituatie.

 

 

 

 

 

tunneling is the new bridging

Volgens Edgar Schmitz is een instelling niet onverschillig tegenover de manier waarop wij deze benoemen. De taal die we gebruiken, schetst een bepaald beeld van een instelling. Het veranderen van taal, het herschikken van begrippen, en het anders verspreiden van deze begrippen, leidt bijgevolg tot een verandering in de manier waarop een instelling in elkaar zit.

In zijn rol als Schaduwkunstenaar leent Edgar Schmitz een set alternatieve terminologie aan Netwerk Aalst.

Hij stelt de term ‘tunneling’ voor om ‘bridging’ te vervangen als het gaat om het ‘bereiken’ van publiek en het omgaan met de fysieke, culturele en gevoelsmatige afstand tussen de instelling en haar omgeving.

Door ‘bridging’ te vervangen door ‘tunneling’ werken we naar een meer heimelijk taalgebruik toe. ‘Tunneling’ suggereert dat de verbinding tussen twee punten niet noodzakelijk op zijn best tot stand komt in de openbare ruimte, en dat deze verbinding een duister en materieel aspect kan hebben. Tunnels leveren namelijk vaak aanzienlijke hoeveelheden puin op die weggewerkt moet worden.

In het soort tunnels dat gegraven is om gewelven en kluizen te bereiken, is dit puin dikwijls een groter probleem dan het gebrek aan zuurstof. Zelfs het lawaai van het graven is minder storend.

Praten over ‘tunneling’ i.p.v. over ‘bridging’ vraagt om opnieuw te overwegen wat voor verbindingen we willen aangaan, en welk soort inspanning nodig kan zijn om deze te realiseren.

01.06.2018

kunstenaar

Edgar Schmitz