Net voor het uitbreken van WO I houden de notabelen de gemeenschap van een rustig protestants Duits boerendorp in hun greep. De jongeren, die op hun beurt in de greep zitten van hun ouders, proberen een eigen orde te stellen tegenover de verkrampte burgerorde. Een aantal mysterieuze gebeurtenissen die steeds meer neigen naar rituele straffen – het zoontje van de baron wordt mishandelt, een mentaal gehandicapt kindje wordt vastgebonden teruggevonden in het bos – doen het dorp opschrikken, waardoor een onuitgesproken angst als een vergif de hoofden van de dorpelingen binnensluipt. Haneken ( Le temps du loups (2003); Caché (2005); Funny Games (2007)) filmt de gebeurtenissen vanuit het oogpunt van een buitenstaander, de schoolleraar, die het dorp observeert en steeds dichter bij de verschrikkelijke waarheid komt.

Gouden Palm 2009.

Das Weisse Band is schitterend gefilmd; de zwart-witbeelden van de velden, het hoekige dorp of de besneeuwde bomen zijn kristalscherp – zo scherp als de dialogen.
De Standaard