tekst
Marc De Blieck
Standards
MARC DE BLIECK
Standards
06.04.2014 > 15.06.2014
In Standards toont Marc De Blieck (°1958) een selectie van fotowerken die hij de afgelopen jaren maakte. We zien op het eerste gezicht een klassiek aandoende fototentoonstelling die zich niet invasief aan de tentoonstellingsruimte lijkt te hebben opgedrongen en waar een bepaalde museale sacraliteit van uitgaat. De opstelling nodigt uit tot behoedzaam naderen en geconcentreerd kijken naar de beelden. De presentatie blijkt bij nader inzien een radicalere ingreep dan de minimalistische niet-installatoire opstelling bij de eerste aanblik laat vermoeden. Gaandeweg wordt duidelijk dat zij aanzet om contemplatief stil te staan bij wat zich in de periferie van de beelden afspeelt, bij wat het gebeuren van de fotografie precies inhoudt.
De plekken en artefacten die op de fotowerken figureren zijn geïnstitutionaliseerd gemeengoed: beschermde monumenten en landschappen en objecten in musea uit binnen- en buitenland. Wat als openbaar erfgoed wordt erkend en verzameld, is het gevolg van selectie en rangschikking op basis van externe criteria die door gemeenschappelijke conventie binnen een bepaald cultureel referentiekader worden vastgelegd. Marc De Blieck is geïnteresseerd in het begrip ‘openbaarheid’ in relatie tot het medium fotografie en haar specifieke voorwaarden en functies. De keuze voor het gemeenschappelijk gekende als onderwerp refereert aan de politiek van de hedendaagse digitale beeldcultuur: de eindeloze stroom van digitale beelden die dagelijks wereldwijd op het internet gepost, gedeeld en getagd worden. Een megaregister van gemeengoed dat een nieuwe en ultiem toegankelijke omgeving vormt.
Fotografische beelden zijn in hun digitale formaat geen statische vlakke dragers meer maar gaan een veelvoud aan informatieverbindingen aan. Een fotografisch beeld wordt vandaag echter nog steeds heel vaak spontaan gelezen als een schriftuur, als een beeld geschreven met licht, zoals de betekenis van het woord fotografie in oorsprong in het Grieks. De technologische evolutie in de fotografie is echter zo ver gevorderd dat er van fotografie in se geen sprake meer is. Digitale fotografie wordt vaak gebruikt als nabootsing van wat analoge fotografie ooit was, het kan als een medium gezien worden met het afbeelden van fotografie als hyperconventionele intentie. Marc De Blieck legt dit principe bloot in zijn doorgedreven fotografische registratie van cultureel erfgoed. Een belangrijke inspiratie is 19e eeuwse fotogrammetrie die onder andere gebruikt werd om culturele artefacten op basis van fotografische registratie te kunnen hermaken indien zij door een oorlog of natuurramp verloren zouden gaan. Een foto van een dergelijke fotografische opname uit 1918 waarop het interieur van de Gentse Sint-Jacobskerk staat afgebeeld, getuigt hiervan. De kunstenaar raakte gefascineerd door het ongewone standpunt van de (anonieme) fotograaf, het verstoorde perspectief,… alle het gevolg van fotogrammetrische procedures. Hij herkende er zijn eigen dyslectische blik op de realiteit in. In de fotowerken die hier worden getoond, reveleert het standpunt van de fotograaf op de openbare plekken geen unieke zichten of inzichten. Zij nemen geen unieke positie in en articuleren geen kritisch waardeoordeel. Binnen de conventies van het genre zoekt de fotograaf naar de consensus van de uitvoerend kunstenaar: hij neemt een reeds beschreven fotografisch standpunt en maakt reeds gemaakte beelden. Zijn standpunten en registraties behoren tot een collectief repertorium. Uit de zorgvuldige opeenstapeling van afgewogen bewegingen en details ontstaat een totaalbeeld waarin de artistieke uitgangspunten naklinken.
05.04.2014