Als een van de meest gevierde filmmakers van Belgie, staat Chantal Akerman (1950 – 2015) dit jaar vol in de kijker. In Brussel organiseert Bozar een grote overzichtstentoonstelling over haar werk, terwijl verschillende andere tentoonstellingsplekken haar werk nemen als vertrekpunt voor groepstentoonstellingen. Als deze aandacht één ding duidelijk maakt, is het dat Akerman inspireert en actueler is dan ooit tevoren.   

Gekend om haar ernstige, trage films, veelal met een feministische inslag, is Golden Eighties een beetje een buitenbeentje. Niet qua thematiek, maar wel qua ‘toon’. De films neemt de vorm aan van een swingende Hollywood musical. In een winkelgalerij kruisen en ontmoeten klanten en winkelmeisjes elkaar dagelijks in Lili’s kapsalon, in de prêt-à-porter boetiek van de familie Schwartz, of aan de bar bij Sylvie. Allen dromen ze van liefde: verboden liefde, epistolaire liefde, onmogelijke liefde… Ze praten erover, bezingen ze, en dansen op het ritme van het koor shampoomeisjes. 

Een uitmuntende ensemblecast, met o.a. Delphine Seyrig en jaren tachtig popster Lio, glijdt door de winkelgalerij in een piekfijn geregisseerde choreografie, op de tonen van een aanstekelijke pop-soundtrack. Akerman schreef zelf de teksten voor de bedrieglijk vrolijke liedjes en zet de kijker constant op het verkeerde been: is deze film echt een ironische kritiek op de hyper-commerciële jaren tachtig of eerder een liefdevolle mijmering over alledaagsheid? Akerman leefde zich volledig uit met het geluidsontwerp voor deze film, die bomvol kleine maar betekenisvolle vondsten zit: van het geklik van hoge hakken op de vloer over het onwelkome geluid van een rits tot de steeds veranderende toon en volume van de vele gesprekken en gezangen. 

De film maakt deel uit van Avila, Presents! in samenwerking met Film Fest Ghent On Tour, Cinea, Fondation Chantal Akerman, en Cinematek.