In juni 1974 wordt in Aalst het Centrum voor Samenlevingsvernieuwing (CSV), na een korte aanloopperiode, officieel geopend. Vanaf de opening is de opzet duidelijk, evenals de contouren die bepalend blijven voor de werking van het centrum: kennismaken met andere ideeën en leefwerelden, als eerste voorwaarden om met elkaar samen te leven. Het centrum brengt verschillende groepen en levensvisies samen, om zo hun doelen te verwezenlijken. Een groep die vanaf het begin aanwezig is in het CSV, zonder een officiële vereniging te vormen, zijn Spanjaarden die in Aalst wonen. Een deel van hen was gevlucht voor de burgeroorlog, een ander deel bestond uit gastarbeiders. De Spanjaarden zijn actief betrokken bij de wereking van het CSV, tijdens het openingsweekend een Spaanse folkloreavond ingericht en in de jaren nadien biedt men wekelijks Spaanse maaltijden aan in het centrum.

Dat de Aalstenaren zich verbonden voelen met de Spanjaarden wordt duidelijk in september 1975. Ondanks internationaal protest krijgen in Spanje een groep tegenstanders van de dictatuur de doodstraf. Er volgt een brede protestgolf en ook in Aalst komen mensen op straat. Het CSV organiseert in de maanden nadien verschillende informatie-momenten. Op 26 juni 1976 opent het CSV de informatietentoonstelling Spanje, vroeger en nu. De opzet is niet min: op één avond is er Spaans eten, een tentoonstelling, een diamontage, een colloquium en een theatervoorstelling met poppenkast. In samenwerking met Spaanse en Baskische getuigen wordt de Spaanse situatie belicht, evenals de vraag op welke manier het verleden doorsijpelt in de actualiteit. Het was een moment van grote solidariteit met de Spanjaarden in Aalst. Zij werden niet enkel warm onthaald in het CSV. Er was een oprechte interesse in hun verhaal en een wens om verder te gaan dan louter oppervlakkig naar elkaar te luisteren. Ze kregen een plek binnen het CSV en in Aalst.