Bob Quinn, The Atlantean Quartet (Episode One), IRE, 1981, 56’

In Bob Quinn’s drieluik The Atlantean wordt de Keltische mythologie herzien vanuit de humoristische en provocerende hypothese, dat de Ieren afstammen van Arabische zeelieden uit Noord-Afrika. Hij deconstrueert het eurocentrische hegemoniale denkbeeld, door in te gaan op de rol die Noord-Afrikaanse culturen hebben gespeeld in de vorming van de Ierse cultuur. Hij bevraagt de Ierse nationaliteit en weerlegt het idee dat Ieren uitsluitend Keltische zijn. In het onderzoek van Quinn passeert een rijk tapijt van etniciteiten die de identiteit van het eiland door de eeuwen heen hebben gevormd.

Bárbara Wagner en Benjamin de Burca, One Hundred Steps, IRE/FR, 2021, 32’

One Hundred Steps is een samenwerking met ongeveer 20 musici en dansers uit Ierland, Frankrijk, Tunesië, Marokko en Algerije. De film vertelt het verhaal via twee afzonderlijke en ogenschijnlijk gespiegelde hoofdstukken. Het eerste speelt zich af in een weelderig 17e-eeuws Anglo-Iers koloniaal landhuis van de landeigenarenklasse, gelegen in het zuiden van Ierland, en het laatste in een 19e-eeuws statig landhuis gebouwd door een bourgeois Frans gezin, gelegen in het centrum van Marseille. Beide huizen draagt de beladen sfeer van zijn bevoorrechte geschiedenis in hun architectuur en decor – een geschiedenis die nu bewaard blijft en, omdat beide musea zijn geworden, open voor het publiek.

One Hundred Steps ontvouwt zich door een hybride taal tussen documentaire en fictie. Hier transformeren de museumbezoekers in performers, waarbij muzikale bijdragen fungeren als vluchtige bezettingen van deze beladen omgevingen, waarbij een vereenvoudigde binaire relatie tussen bron en extrapolatie, of Europeaan en Ander, wordt ontkend en de machtsverhoudingen worden omgedraaid van wie het verhaal vertelt en wie moet luisteren. 

Bob Quinn’ The Atlantean was letterlijk een referentie voor het maken van One Hundred Steps. Het is de eerste keer dat beide films naast elkaar getoond worden.