Aloysio Raulino is vooral gekend als een van de belangrijkste cameramannen in Braziliaanse cinema. Veel minder bekend zijn zijn films die hij maakte van eind jaren zestig tot de eerste decennia van de 21e eeuw. Een oeuvre waarin hij op poëtische wijze ‘het sociale lichaam’ van een land bevraagt door de ogen van de camera. In al zijn films richt hij zijn camera op de arbeidersklasse, boeren en gemarginaliseerden in de samenleving. De blik van Raulino, de protagonist die gefilmd wordt en de kijker vinden elkaar, waarbij de configuratie en herconfiguratie van anders-zijn bevraagd wordt. Wat – of wie? – is normaal, abnormaal en waarom is dit zo?

Aloysio Raulino, Arrasta A Bandeira Colorida, BR, 1970, 12’:

Een documentatie van het straatcarnaval van Sao Paolo, gemaakt met filmbeelden en zwart-wit fotografie. De film toont een wereld in trance waar de samba het ritme bepaalt. 

Aloysio Raulino, O Tigre E A Gazela, BR, 1977, 15’

In O Tigre E A Gazela, passeren bedelaars en andere dolende figuren uit de gemarginaliseerde en ondergrondse straten van São Paulo tijdens de festiviteiten van het carnavalsseizoen naast teksten van filosoof Frantz Fanon.

Bárbara Wagner en Benjamin de Burca, Swinguerra, BR, 2019, 23’:

Zonder twijfel een van de meest bekende werken van Bárbara Wagner en Benjamin de Burca die bij de presentatie op de Biënnale van Venetië in 2019 meteen een cultstatus kreeg. Swinguerra is het resultaat van een jarenlange samenwerking met mensen uit de, queer-, transgender- en non-binaire gemeenschap in Brazilië. De film is een haast contemporaine West-Side Story waar verschillende rivaliserende dansgroepen dansen op swingueira, brega funk en passinho do maloca, genres van populaire muziek in de buitenwijken van Recife. Deze gemengde dansstijlen roepen de koloniale geschiedenis van Brazilië en de slavenhandel op, waar muziek en dans functioneerden als discrete methoden om politiek te organiseren onder een onderdrukkende staat. In de titel brengt de film ‘Swingueira’ en ‘Guerra’ samen, de dansstijl en strijden, of hoe de een soms tegelijkertijd het ander kan zijn…